مطالعه رهش داروي رانيتيدين بارگذاري شده بر روي نانوكامپوزيت مگنتيت/پلي كاپرولاكتون

نانو تكنولوژي مخصوصأ استفاده از موادي با اندازه نانو مانند نانوذرات مغناطيسي در دهه هاي اخير بسيار مورد توجه قرار گرفته است وكاربردهاي آنها توجه جوامع علمي را در بخش هااي مختلاش شايمي، زيساتي و پ شاكي باه خاود جلاس كارده اسات نانوتكنولوژي در زمينه هاي پ شكي مخصوصآ در بخش هاي تحويل دارو به منظور هدايت دارو باه موعاع بيمااري باا لاداقل اثرات جانبي و كاهش دوز دارو از طريق اف ايش تمرك آن در موعع هدف به كار گرفته مي شود در اين ميان سااخت و سانت نانوذرات مغناطيسي به دليل سميت پايين و نسبت بالاي سطح به لجم، بسيار مورد توجه قرار گرفته اسات كاه آنهاا را باراي جذب پروتئين ها يا بارگذاري دارو مستعد مي سازد همچنين خاصيت پارامغناطيسي موجود در نانوذرات مغناطيسي منجار باه لساسيت اين نانوذرات نسبت به ميدان هاي خارجي مي گردد نانوذرات مغناطيساي جهات بهباود پاياداري كلو يادي آنهاا و قابليت پخش شدن در آب توسط پوشش هاي پليمري مناسس پوشانده مي شوند در تحقيق لاعر پس از سنت نانوذرات مغناطيسي اكسيد آهن به روش هم رسوبي از نمك هاي كلريدآهن و پوشش دادن آنهاا توسط پليمر پلي كاپرولاكتون، داروي رانيتيدين بر روي نانوكامپوزيت لاصل بارگذاري شده و رهاش دارو در دمااي 37 درجاه سانتي گراد مورد بررسي قرار گرفت با توجه به طياش هاا و نتاايا لاصال از FT-IR,H NMR, VSM و XRD صاحت محصاولات سنت ي تأييد گرديده و نشان داده شد كه نانوكامپوزيت لاصل قابليت استفاده باراي بارگاذاري و رهاش موفقيات آميا دارو را داراست