بازتاب سيماي ائمه ي اطهار (ع) در آثار فارسي غزّالي

آثار بزرگان ادب پارسي اعمّ از شيعه و سنّي به ذكر اقوال و حكايات ائمه¬ي اطهار (ع) مزيّن است. ابوحامد محمّد غزّالي عالم و عارف نامي اهل سنّت از جمله¬ي اين بزرگان است كه در آثار پس از تحوّل خود به جهت بهره¬مندي از فكري روشن و به دور از تعصّبات خام برخاسته از سياست¬هاي منفعت¬جويانه به ذكر روايات و حكاياتي از امامان معصوم (ع) پرداخته است، كه دقت و بررسي آن¬ها مي¬تواند در شناخت خطّ فكري بزرگان اهل سنّت آن روز نيز مؤثر باشد. نوشتار حاضر با تكيه بر مستندات و شواهد به اين نتيجه دست يافته است كه صرف نظر از شواهدي بسيار نادر، محبّت غزّالي نسبت به اهل بيت پيامبر (ص) در ديگر استشهادات او آن چنان نمايان است كه او را چون امام شافعي به مذهب رافضي متهّم كرده¬اند و از اين حيث اگر خواننده¬ي آثار دوره¬ي دوم زندگي غزّالي با مذهب وي آشنا نباشد، مي¬پندارد كه با آثار يك عالم شيعي مواجه است.