بازتاب عناصر زباني و بياني سبك هندي در اشعار صيدي تهراني

ميرصيد علي صيدي تهراني (متوفي 1069 ه.ق) از شعراي خوش ذوق قرن يازدهم هجري است. وي كه در شاعري صيدي تخلص كرده است، از شاعران كم گو، اما خوش قريحه اي ايست، كه توانسته در كنار مضامين غنايي، انديشه و مضامين اجتماعي و اخلاقي را اغلب به صورت اسلوب معادله و تمثيل و كنايه هاي نو با خلق تصاويرِ بديع و تازة ادبي، بيان كند. در اين مقاله برآنيم كه براي نخستين بار ضمن اشاره به احوال و آثار صيدي، به بررسي مضامين فكري و سبك ادبيِ اشعار او بپردازيم. براي رسيدن به اين هدف، نخست در مقدمه به شرح احوال وي و پيشينه تحقيق اشاره مي كنيم و در ادامه به بررسي محورهاي فكري – ادبي و زباني اشعار وي خواهيم پرداخت.