سيندخت نمادي از مديريّت بحران و رفتارمدبّرانه در روابط سياسي بين المللي

شاهنامه باشخصيّت هاي بي نظير از زنان ومردان نوانديش توانست طرح آرمان شهر انساني را، نه در وراي خيال و در پهنه ي آرزوكه درزمين وبه دورازهرگونه ادا و اطوارهاي سياسي با ياري خردمندان، خردباوران وخردانديشاني چون كيخسرو، زال، رستم ، ... وبانوخدايان مهرانديش و فرجام نگرچون فرنگيس و سيندخت- بيفكند. رسيدن به درك ودريافت جايگاه سيندخت دردوره پادشاهي منوچهر، جز به مدد واكاوي لايه هاي شخصيّتي او، دور ازانتظار است. گفتارنيك، كردار نيك و پندار نيك، ساختار صوريِ مثلّث انديشه اورا شكل مي دهد؛ امّا او از دنياي درون وآبشخورهاي نهان در روح وروان زنانه ومادرانه سيراب مي شود وبا نيروي دل والهام، بزرگترين انديشه سياسي روز را به چالشي نرم فرامي خواند.لطيف، ظريف وزنانه دعوت به عادت زدايي و بازنگري در مواريث فكري- فرهنگي گذشته مي كند؛ طرح آرمان شهرِخودرا مي افكندو طلايه دار رنسانس فكري نه دراسطوره، حماسه وتاريخ ...كه فراتر از زمانه خود مي شود.او بانويي زمان گريز وسنّت شكن است، چونان زال. پويايي ومانايي، زاده ي نگاه نو به خودوهستي است؛ كوتاه سخن: جوهره ي « زندگي ». بررسي لايه هاي چندگانه ي شخصيّت او با روش توصيفي- تحليلي براساس گزارش حكيم فردوسي، محور پژوهش حاضر است.