بررسي و تحليل اصول تربيتي كودك از ديدگاه مشترك سعدي و خواجه نصيرالدين طوسي

يكي از مهم ترين دغدغه هاي روحي و فكري هر انسان آزاده اي تربيت فرزند و علم آموزي و نشان دادن راه صحيح زندگي به آنها است. خداوند به عنوان اولين مربي و معلم بشر درباره تربيت انسان فراوان سخن گفته و با بيان راه كارهاي مناسب در قرآن كريم، آنها را در اختيار مربيان قرار داده است. رهبران ديني و بزرگان و انديشمندان اسلامي با الهام گيري از كلام خدا، هر يك در موضوع تربيت فرزند تلاش نموده و دستورالعمل هايي ارائه داده اند. از جمله كساني كه در باب تعليم و تربيت فرزند اهتمام ورزيده و اصول و روش هاي تربيت را بيان كرده اند يكي استاد سخن سعدي شيرازي و ديگري فيلسوف بزرگ اسلامي خواجه نصيرالدين طوسي است. اين مقاله با تأمل بر دو كتاب بوستان و اخلاق ناصري در زمينه تربيت فرزندبر آن است كه روش ها و عملكردهاي تربيتي فرزند از ديدگاه اين دو انديشمند را بررسي كرده و نكته هاي اخلاقي و تربيتي مشترك ميان آنها را بيابد و از اين رهگذر به نكته هاي اخلاقي و تربيتي مهمي اشاره شود كه نقش كليدي و مهمي در تربيت فرزند دارد. در زمينه تربيت و تعليم فرزندان مقاله هاي خوب و ارزشمند و فراواني ارائه شده اما تاكنون به بررسي ديدگاه مشترك سعدي و خواجه نصيرالدين طوسي در زمينه تربيت كودك اشاره نشده است. با مقايسه اين دو اثر ارزشمند در باب تربيت فرزند به نكته هاي اصولي و نوي در زمينه تربيت كودك اشاره شده و تدبير و لطافت و حسن تعليل را مي توان از شاخصه هاي مهم تربيتي كودك و فرزندان به حساب آورد.