بررسي و تحليل عشق عذري و عشق عرفاني درليلي و مجنون نظامي با تكيه بر عشق از نظر افلاطون و عشق عرفاني از نظر ابن سينا

عشق يك مبحث ادبي ، عرفاني ، فلسفي و روان پزشكي است. مفاهيم عشق و محبت در حال تحول وارتقا در طول زمان بوده است. و اين بر آثار ادبي تأثير داشته و باعث شده است كه پژوهشگران انواع عشق و تأثير آن بر آثار ادبي را بررسي كنند. تحقيق حاضر يك تلاش براي بيان انتقال مفاهيم عشق افلاطوني ميان فلاسفه (از افلاطون تا ابن سينا) و جنبه ي عرفاني رساله ي عشق ابن سينا و بازتاب اين تحول بر منظومه ي ليلي و مجنون است. منظومه ي ليلي و مجنون يك مثنوي عاشقانه است كه ماجراهاي آن وارد ادبيات عرفاني فارسي شده است و شعراي عرفاني از ماجراهاي اين داستان در اشعارشان استفاده كرده اند. و از اين رو بايد به منظومه ي ليلي ومجنون توجه كرد. در اين پژوهش سعي بر آن شده است تا چگونگي رسيدن نظامي از مفاهيم عذري به مفاهيم عرفاني تعيين گردد. نتايج اين بررسي نشان مي دهد كه نظامي در اين مثنوي از مفاهيم و اصطلاحات عرفاني زيادي استفاده كرده است كه باعث شده است اين مثنوي، در زمره يكي از مثنوي هاي عارفانه قرار گيرد.