تأمّلي در حكايات بوستان سعدي

بوستان، به اتفاق همة دانشمندان يكي از شاهكارهاي آثار ادبي ايران و جهان؛ و از مهمترين اثر تعليمي منظوم در زبان فارسي به شمار مي‌رود، اين اثر در قالب مثنوي، و در حدود چهار هزار بيت و در ده باب سروده شده است كه در كل ابواب دهگانة اين اثر بي‌مانند، حدود 185 حكايت كوتاه و بلند وجود دارد. تعدد حكايت‌هاي موجود، در باب‌هاي اول و چهارم ،كه هركدام حدود 28 حكايت را شامل مي‌شود، نسبت با ديگر با¬ب¬ها بيشتر است. آنچه در باب حكايت¬ها، قابل تأمل است مهارت و دقت سعدي در كاربرد هنرمندانه حكايت، و تناسب آن با موضوع باب¬ها غيرقابل انكار است؛ سعدي در انتخاب نوع حكايت‌ها و طريق گفتن آن در بيان وقايع و نقل تمثيلات چيره‌دست؛ و در دريافت ابيات تعليمي موفق بوده است؛ وجود طبقات مختلف اجتماع با هر رنگ و نژاد و زبان، و با تنوّع حكايت‌ها طبع پسنديدة انسان دوستي را در انديشه‌هاي سعدي نشان مي‌دهد، ‌علاوه بر آن، جلوات هنري وي در نقل حكايت، بر كسي پوشيده نيست. اين مقاله به روش توصيفي و تحليلي، حكمت حكايات سعدي را مورد بررسي قرار داده، و نكات قابل توجهي را از تفنن و كاربرد حكايت‌ها بيان داشته است.