خوانشي زيست‌بوم گرايانه از رمان جاي خالي سلوچ

اين مقاله به بررسي نقد بوم زيستي رمان «جاي خالي سلوچ» دولت‌آبادي مي‌پردازد. توجه به طبيعت و محيط‌زيست مسئله‌اي است كه همواره در آثار نويسندگان و شاعران به‌صورت آگاهانه و ناآگاهانه بازتاب داشته است. اما نوع توجه به طبيعت در هر اثر هنري متفاوت است. در برخي آثار تنها به‌كارگيري عناصر طبيعي براي بيان عواطف و ابلاغ مفاهيم ذهني هنرمند و يا به‌عنوان ابزارهاي زيبايي‌شناختي به كار گرفته مي‌شود. اما آنچه در اين پژوهش بيش‌تر موردنظر است توجه به طبيعت در معناي توجه به مسئله محيط‌زيست و دغدغه‌هاي آن و بررسي نوع رابطه ادبيات با طبيعت است. به اين منظور ادبيات سه رويكرد را معرفي مي‌كند. رويكــرد نخست 1-نقد بوم زيستي 2-نقد اخلاق زيست‌محيطي 3- زبان‌شناسي محيط زيستي. در مقاله پيش رو از رويكرد نقد بوم زيستي براي بررسي ارتباط اين رمان به‌عنوان يك اثر ادبي و مسائل زيست‌محيطي استفاده‌شده است. به كمك اين رويكرد چگونگي بازتاب محيط‌زيست در رمان دولت‌آبادي و نوع نگاه او به طبيعت موردبررسي قرار مي‌گيرد. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده از بررسي رمان به كمك رويكرد نقد بوم زيستي، رمان «جاي خالي سلوچ» را مي‌توان در زمره‌ي آثاري دانست كه نسبت به طبيعت و مسائل زيست‌محيطي نگاهي حساس و دقيق دارد و بازتاب مسائل و مشكلات پديد آمده در ارتباط با محيط‌زيست در دوران اخير را مي‌توان در آن مشاهده كرد