بررسي بينامتنيت طوفان در متون اسطوره اي و ديني و استفاده از آن براي كودكان در داستان

خوانش بينامتني، مخاطب را از ارتباط يك متن با متون ديگر آگاه مي¬كند. مقاله حاضر، تلاشي است براي يافتن ردپاي متون ديگر يا به عبارتي بينامتنيت روايت طوفان در متون اسطوره¬اي و ديني. طوفان جم، طوفان دئوكاليون، طوفان مانو، طوفان زيوسودرا و طوفان اوتناپيشتيم جزء روايات اسطوره¬اي است و طوفان نوح ع در تورات و قرآن جزء روايات ديني محسوب مي¬شوند. داستان¬هاي طوفان به دليل داشتن عناصر شگفت¬انگيز، براي كودكان جذّاب هستند؛ امّا مناسب¬ترين آن¬ها براي كودكان، داستان طوفان نوح است كه در كتب مقدس به آن اشاره شده است. انگيزه اساسي طوفان، نابودي بشريت است؛ وسيله انجام اين كار در درجه دوم اهميت قرار دارد. به جز طوفان جم، بقيه طوفان¬ها به وسيله فوران آب به وجود آمدند. طوفان جم، حادثه¬اي است كه بر اثر ذوب برف¬ها شكل گرفته است؛ برف¬هايي كه ديو ملكوسان به وجود آورد. زمستان ملكوسان بي¬شباهت با زمستان فيمبول در اسطوره اسكانديناوي نيست. اين دو زمستان كه صورت اوليه خود را حفظ كرده¬اند اسطوره¬هايي هستند كه احتمالاً به زمان هند و اروپاييان باز مي¬گردد. در اين مقاله ابتدا داستان¬هاي طوفان معرفي مي¬شوند سپس در يك بررسي تطبيقي، وجه شباهت¬ها و تفاوت¬هاي داستان طوفان در متون اسطوره¬اي و ديني مورد بررسي قرار مي¬گيرد. روش تحقيق از نوع توصيفي ـ تحليلي است كه با استفاده از شيوه كتابخانه¬اي و فيش برداري، اطلاعات مربوط گردآوري شد.