بازي‌سازي، استراتژي سازمانهاي نوآور

بازي به بخش مهمي از زندگي روزمره افراد تبديل شده است (مك‌گونيگال، 2011). همچنانكه جوامع هر روزه بيش از پيش به بازي كردن و برنده شدن علاقه نشان ميدهد، اين تفكر كه چطور مي‌توان از بازي براي تعامل و درگير كردن مخاطبان بهره برد، بيش از پيش در فكر طراحان كسب و كار و محصول شكل گرفته است (كروبي، 1392). پديده بازي‌سازي با بهره‌گيري از علاقه شديد افراد به بازي درصدد است از المانهاي رايج بازي در محيطهاي مختلف استفاده نمايد تا افراد را به بازي كردن ترغيب و تحريك نمايد (دتردينگ ، 2011). شواهد و مستنداتي دال بر اثربخشي بازي‌سازي در تحريك كردن افراد به بازي در زمينه‌هاي مالي، آموزشي و سرگرمي ارائه شده است (هماري، 2013). پژوهشهايي نيز در خصوص اثر رفتاري بازي‌سازي در بخش‌هاي مختلف سلامت و بهداشت از جمله توانبخشي، فعاليتهاي جسماني و سناريو آموزي در ارتقا سلامت عمومي انجام شده است (تيبس و همكاران، 2014). اصطلاح بازي‌سازي در حال باب شدن است و ظاهراً به هيچ وجه يك بازي كودكانه به شمار نمي‌آيد. سازمانها به منظور دستيابي به مزيت رقابتي بيش از پيش سعي دارند تا بر اهداف عيني و استانداردها تمركز نمايند و در اين ميان بازي‌سازي از طريق ايجاد پيوند بين كاركنان و اهداف سازماني در محيط مشاركتي به راه‌حلي ابتكاري براي ارتقا و رشد سازمان‌ها بدل گشته است. آنطور كه بروك (2012) برآورد نموده است تا سال 2015، 40% از سازمانها از بازي‌سازي به عنوان مكانيزم اصلي تحول در فعاليتهاي تجاري خود استفاده خواهند كرد. از طرف ديگر، گارتنر (2012 ) نيز پيش‌بيني نموده‌ است كه تا سال 2016، بازي‌سازي به فاكتوري ضروري در جذب و وفادارسازي مشتريان به برند يا محصولات خاص بدل خواهد شد. با توجه به مطالب مذكور در مقاله حاضر، پژوهشگر سعي نموده است تا با معرفي اين مدل از نوآوري سازماني، روشنگري بيشتري در اين خصوص انجام دهد.