بررسي مدرسه هوشمند در ايران و مالزي

با توجه به محيط جديدي كه عصر اطلاعاتي در جامعه ايجاد كرده است . آموزش مهارت‌هاي نوين امري اجتناب ناپذير است. افزايش حجم اطلاعات در هر 7 سال دو برابر مي‌شود ، توانمندي‌هاي فناوري در ارائه خدمات در عرصه‌هاي گوناگون و نياز بازار مستلزم بهره‌گيري هرچه بيشتر از فناوريهاي نوين مي‌باشد. از سوي ديگر بازآموزي مهارت‌هاي گروههاي كاري براي هماهنگي با عصر اطلاعات شرايط ويژه‌اي را براي آموزش و پرورش به وجود آورده است. تأسيس مدارس هوشمند يكي از راهكارهاي اتخاذ شده، در پاسخگويي به نيازهاي نوين امروزي مي‌باشد. مالزي اولين كشور در حال توسعه اسلامي است كه در سال 1996 موفق به پايه گذاري اين سيستم در چارچوب آموزشي خود شده است و با به كارگيري فاوا در شيوه تدريس ، يادگيري و مديريت به بهبود كيفيت نظام آموزشي كشور خود اقدام نموده است. سيستم مدارس هوشمند مالزي پنج هدف اصلي دنبال مي كند كه شامل ، تامين پيشرفت كلي فرد ، فراهم ساختن فرصت براي افزايش قوت ها وتوانايي هاي فردي ، تربيت نيروي كار متفكر ، ارائه آموزش به صورت دموكراسي ، افزايش مشاركت سهام داران در روند آموزشي است. سيستم آموزشي ايران نيز با توجه به شرايط عصر اطلاعات امروزي اقدام به استفاده از اين سيستم در سال1380نموده است. مدارس هوشمند در جهت كارآفريني ، استفاده از شيوه‌هاي نوين براي بهبود بخشيدن به كيفيت آموزش ، تربيت افراد شايسته كه در هر زمان قابليت و كارايي صنايع نوين را داشته باشد ، فعاليت مي‌كند. هدف اين پژوهش نحوه به كارگيري فاوا در مدارس هوشمند مالزي و مقايسه آن با مدارس هوشمند ايران است. روش انجام اين پژوهش ، بررسي كتابخانه‌اي ، اسناد و مدارك ، سايت‌ها و مجلات الكترونيكي موجود مي‌باشد. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد. كه تفاوت فاحشي بين سيستم آموزشي هوشمند ايران و نحوه به كارگيري فاوا در ايران با استانداردهاي مورد نظر اين مدارس در كشورهاي پيشرو مانند ، مالزي در اين زمينه وجود دارد. نتايج اين پژوهش مي‌تواند راهكارهاي عملي را به دست اندركاران نظام آموزش ارائه نمايد.