تاثير روش‏هاي خاك‏ورزي حفاظتي و دور آبياري روي عملكرد لوبيا

به منظور بررسي تاثير روش‏هاي خاك‏ورزي حفاظتي و دور آبياري بر روي عملكرد لوبيا بعد از برداشت جو، آزمايشي در ايستگاه تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان مركزي به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك‏هاي كامل تصادفي در 3 تكرار انجام شد. در اين آزمايش كرت‏هاي اصلي عبارت بودند از: استفاده از چيزل- پكر به عنوان روش كم خاك‏ورزي، كشت مستقيم با استفاده از خطي‏كار كشت مستقيم به عنوان بي‏خاك‏ورزي و روش خاك‏ورزي مرسوم (گاوآهن برگردان‏دار و ديسك) . كرت‏هاي با دورهاي آبياري 4 و 8 روز نيز به عنوان فاكتور فرعي در نظر گرفته شد. آبياري نيز با استفاده از روش آبياري قطره‏اي تيپ انجام شد. حجم آب در دو دور آبياري با استفاده از كنتور حجمي اندازه‏گيري گرديد. در پايان فصل رشد عملكرد هر يك از تيمارها اندازه‏گيري شد. بر اساس نتايج، در خصوص ميزان عملكرد دانه خشك، اختلاف معني‏داري در سطح آماري 5% بين تيمارها مشاهده نگرديد. همچنين مشخص گرديد كه در همه تيمارهاي خاك‏ورزي، عملكرد دانه در دو دور آبياري اعمال شده اختلاف معني‏داري نداشتند. با اين حال در روش كشت مستقيم، ميزان كاهش عملكرد به واسطه افزايش دور آبياري در مقايسه با روش مرسوم كمتر مي‏باشد. مصرف آب در دور آبياري 8 و 4 روز به ترتيب 4700 و 9000 متر مكعب در هكتار برآورد گرديد. بر اساس نتايج بدست آمده مي‏توان بيان نمود كه در كشت‏هاي حفاظتي مي‏توان بدون كاهش قابل ملاحظه عملكرد دور آبياري را افزايش داده و در نتيجه به ميزان قابل توجهي در مصرف آب صرفه‏جويي نمود.