بررسي كيفيت آب شوري و املاح محلول جهت پايداري توليد زيتون منطقه لوشان استان گيلان

منطقه لوشان نيز يكي از اقاليم خشك جنوبي استان گيلان مي باشد كه به دليل كمي بارندگي(متوسط 250 ميلي متر درسال) وخشكي زياد براي آبياري باغات زيتون كه بيشترين سطح در استان را دارد به آب حاصل از چاهها وابسته است، ازآنجا كه براي منطقه لوشان ذخيره آب زير زميني تعريف نشده وآنرا فافد آب زيرزميني فسيلي مي دانند چاه هايي كه در حاشيه رودخانه حفرشده وحتي تا چند كيلومتر به مزرعه خود انتقال مي دهند واين چاهها درمنطقه لوشان در انتهاي حاشيه رودخانه شاهرود وابتداي سفيدرود واقع شده است كه داراي كيفيت هاي متفاوتي مي باشند. بدين منظور جهت ارزيابي كيفيت اين آبها حدود 40 نمونه ازآب باغات در منطقه نمونه برداري گرديد. نتايج بررسيها نشان داد كه 8/10 % آبها داراي شوري كمتر از700 ميكروموهس برسانتيمتر و16/62% آبها داراي شوري بين 700تا 3000 ميكرو موهس برسانتيمتر مي باشند و27% آبها داراي شوري بيش از 3000 ميكرو موهس برسانتيمتر مي باشند براساس طبقه بندي ويلكوكس حدود 13% آبها در كلاسC2S1 و60% درصد آبها در كلاس C3S1جزء آبهاي شور با اعمال تمهيداتي براي استفاده به حساب مي آيند و27% آبها در كلاس C4S1 جزء آبهاي شور ومضر براي كشاورزي مي باشند.