كند و كاو در الگوي كشت (مطالعه موردي: دشت قزوين)

با توجه به توسعه شبكه‌هاي آبياري و زهكشي در كشور، مديريت اين شبكه‌ها و پيروي از برنامه‌ريزي‌هاي دقيق به منظور بهره‌برداري بهينه از منابع آب، خاك، انرژي و سرمايه‌گذاري‌هاي انجام شده، ضروري مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه بهينه­سازي الگوي كشت، تخصيص آب آبياري و دستيابي به بالاترين درآمد حاصل از كشت در دشت قزوين با اعمال شرايط مختلف محدوديت زمين است. از مدل برنامه­ريزي رياضي براي بهينه­سازي استفاده شده و بهينه­سازي در 3 سناريوي سطح شامل S1، S2 و S3 (به ترتيب برابر سطح كشت موجود، 10 درصد افزايش سطح زير كشت و 10 درصد كاهش سطح زير كشت كل) در سه تكرار با دامنه كاشت متفاوت بهينه­يابي گرديد. بررسي نشان داد كه سطح زير كشت در شرايط موجود بهينه نيست. برخلاف تصور با افزايش سطح زير كشت (S2) ميزان درآمد كاهش يافت. ضمناً نتايج نشان داد كه مي­توان تنها با داشتن ميزان درآمد يونجه ميزان درآمد كل را تخمين زد.