محاسبه تبخير- تعرق مرجع با روش­هاي مختلف و مقايسه آنها با داده­هاي لايسيمتري در كرمانشاه

به منظور تعيين مقدار آب مصرفي و محاسبه مصرف آتي آب براساس­ محاسبه يا اندازه­گيري مقدار تبخير-تعرق، برنامه­ريزي آبياري انجام مي­شود تا با آن بتوان زمان رسيدن به حد مجاز تخليه را برآورد نمود. مطالعه حاضر جهت محاسبه تبخير- تعرق مرجع (ETO) درمنطقه اسلام آباد­غرب و مقايسه مدل­هاي مختلف انجام شده است. براي اين كار داده­هاي ماهانه ايستگاه سينوپتيك اسلام­آبادغرب درطول دوره آماري30 ساله (1394-1365) استفاده شده است. سپس با استفاده از 7 معادله مقادير تبخير- تعرق محاسبه شد. جهت تعيين مناسب­ترين روش براي منطقه، مقادير ETO به­دست آمده از روش­هاي محاسباتي مذكور، بااستفاده از شاخص­هاي آماري با داده­هاي لايسيمتري مورد مقايسه قرارگرفت. نتايج نشان داد بين روش بلاني كريدل و داده­هاي تشتك­تبخير ضريب همبستگي بالايي (99/0) وجود دارد و شاخص جذر ميانگين مربعات خطا درروش تورك با مقدار 2/22 ميليمتر در ­روز و پس از آن بلاني كريدل با مقدار 42/24 ميليمتر در روز به ترتيب نشان دهنده اختلاف كم مقادير حاصل از اين مدل،ها با داده­هاي لايسيمتري مي باشد. راندمان يا كارايي مدل تورك بامقدار93/0 و بلاني­كريدل با مقدار 92/0 نسبت به ساير مدل­ها بيشتر بود. با لحاظ مقدار كوچك ميانگين درصد خطا درروش بلاني­كريدل (01/0) مناسب بودن روش تائيد گرديد.