تغيير اقليم و تاثير آن بر مديريت آب در مزرعه

مطالعات انجام يافته در مناطق خشك و نيمه خشك جهان نشان مي دهد كه در وضعيت موجود ، مقدار قابل توجهي از آب بارش سريعا پس از بارندگي تبخير مي گردد. از نظر جغرافيايي ، تغييرات پيش بيني شده براي دما تابعي از طول و عرض جغرافيايي و فصل مي باشد. بطور كلي تغييرات در عرضهاي جغرافيايي بالا بيشتر از عرضهاي جغرافيايي پائين (نزديك تر به استوا )مي باشد. يكي از عوامل بسيار مهم در تعيين و تغيير شرايط اقليمي ارتفاع مي باشد. واضح ترين شاخص افزايش گرما ، تغيير ماهيت و پراكنش بيوم جنگل شمالي مي باشد.در عرض هاي پائين تر كه عنصر دما كمتر غالب مي باشد و تغييرات دما كمتر است اثرات گرمايش جهاني از طريق تغيير مقدار و پراكنش رطوبت ، محسوس است ، با توجه به ميزان رطوبت خاك ، برخي مناطق اقليم مشابه اقليم مديترانه اي را تجربه خواهند كرد.تغييرات دما قادر خواهد بود عميقا توزيع منابع آب كره زمين را تغيير دهد و از اين رو توليدات كشاورزي و مناطقي را كه به جهت آب آبياري به رودخانه ها وابسته اند متاثركند. چون جريان فعلي رودخانه بطور آشكاري نياز جاري براي آبياري كشاورزي را مشخص مي كنند اثر منفي آن وخيم خواهد بود. روش هاي بسياري جهت كاهش اثرات منفي تغيير اقليم بر توليد محصولات كشاورزي وجود دارد. با سازگاري بالقوه گياهان يكي از مهمترين مكانيزمهاي كاهش اثرات منفي تغيير اقليم بر توليد محصولات زراعي به حساب مي آيد. افزايش غلظتco2 جو و تفاوت الگوي گرمايش شب و روز نيز اثرات تغيير اقليم بر كشاورزي را كاهش مي دهد.از گزينه هاي موثر سازگاري با شرايط تغيير اقليم توسعه و بهبود تكنيك هاي آبياري در سطح مزارع،برنامه ريزي مناسب آبياري بهبود سيستم هاي انتقال و توزيع آب و بهبود بازده كاربرد آب در مزرعه واستفاده موثرازتكنيك هاي مديريت آب در مزرعه مي باشند.