بررسي اثرات دور آبياري بر عملكرد و اجزاي عملكرد كنجد

محدوديت منابع آب از نظر كمي و كيفي ايجاب مي­نمايد كه برنامه­ريزي خاصي تحت عنوان استفاده بهينه از واحد آب مصرفي انجام پذيرد، مقدار و دور مناسب آبياري يكي از پارامترهاي مهم در مديريت منابع آب است كه نشان دهنده زمان آبدهي در برنامه آبياري است. در اين راستا پژوهش حاضر به منظور تنظيم زمان آبياري گياه كنجد در مناطق عمده كشت (بوشهر، داراب و جيرفت) با استفاده از تشت تبخير در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو سال زراعي 90-1389 انجام شد. تيمارهاي آبياري شامل I0 (دورآبياري براساس عرف زارع)، I1 (دور آبياري بر اساس 90 ميلي متر تبخير تجمعي از تشت كلاس A)، I2 (دور آبياري بر اساس 120 ميلي متر تبخير تجمعي از تشت كلاس A)، I3 (دور آبياري بر اساس 150 ميلي متر تبخير تجمعي از تشت كلاس A)، I4 (دور آبياري بر اساس 180 ميلي متر تبخير تجمعي از تشت كلاس A )، I5 (دور آبياري بر اساس 90 ميلي متر تبخير تجمعي از تشت كلاس A تا شروع گلدهي و 180 ميلي متر تبخير تجمعي از تشت كلاس A بعد از شروع گلدهي) و I6 (دور آبياري بر اساس 180 ميلي متر تبخير تجمعي از تشت كلاس A تا شروع گلدهي و 90 ميلي متر تبخير تجمعي از تشت كلاس A بعد از شروع گلدهي) بودند. نتايج نشان داد كه كنجد در تمام نقاط اجراي طرح تا قبل از گلدهي حساسيت زيادي به تنش آبي ندارد و مي­توان با دور 180 ميلي­متر تبخير از تشت آبياري انجام داد اما با فرا رسيدن موعد گلدهي، آبياري با اين دور باعث كاهش شديد عملكرد شده و آبياري مي­بايست بر اساس 90 ميلي متر تبخير از تشت صورت گيرد. در بوشهر آبياري با ميانگين دور 4 روز مطابق عرف زارع(I0) بالاترين كارايي مصرف را دارا بود و پس از آن تيمارهاي I6، I2 وI1 قرار داشتند. بالاترين كارايي مصرف آب در داراب در تيمار I6 و در جيرفت در تيمارهاي I6، I0 و I1 اتفاق افتاد