تاثير قطع آبياري وكاربرد برگي ساليسيليك اسيد بر عملكرد و اجزاي عملكرد ارقام كلزا(Brassica napus L.)

به منظور بررسي اثر ساليسيليك اسيد و رژيم آبياري بر عملكرد كلزا آزمايشي مزرعه اي در دانشكده كشاورزي داراب، دانشگاه شيراز، بصورت كرت هاي دوبار خرد شده بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 93- 1392 به اجرا در آمد. تيمارهاي اين آزمايش شامل آبياري در دو سطح (آبياري مطلوب به عنوان شاهد و قطع آبياري پس از مرحله گلدهي) به عنوان فاكتور اصلي، دو رقم كلزا (رقم هاي ساري گل و آر جي اس ) به عنوان فاكتور فرعي و كاربرد برگساره اي ساليسيليك اسيد در مرحله گلدهي در پنج سطح (صفر، 5/0 ، 1 ، 5/1 و 2 ميلي مولار) به عنوان فاكتور فرعي فرعي در نظر گرفته شد. نتايج حاصل از تجزيه واريانس نشان داد كه همه عوامل مورد بررسي(تنش انتهاي فصل، رقم و ساليسيليك اسيد) بر تعداد خورجين در بوته، عملكرد بيولوژيك، وزن هزار دانه و عملكرد دانه تاثير معني داري داشتند. مقايسه ميانگين داده ها نشان داد كه رقم ساري گل با 9/7 شاخه فرعي نسبت به رقم آر جي اس با تعداد 2/7 شاخه فرعي از تعداد شاخه فرعي در بوته بيشتري برخوردار است همچنين تيمار 1 ميلي مولار ساليسيليك اسيد با وزن هزار دانه 04/4 گرم بيشترين وزن هزار دانه كلزا را داشت. قطع آبياري پس از گلدهي باعث كاهش 44 و 42 درصدي عملكرد دانه به ترتيب در ارقام ساري گل و آر جي اس شد. در بين تيمارهاي ساليسيليك اسيد در هر دو رقم، تيمار يك ميلي مولار در شرايط آبياري مطلوب و تيمار 2 ميلي مولار در شرايط قطع آبياري، بيشترين ميزان عملكرد را توليد كردند.