بررسي روش­هاي مختلف آبشويي در خاك­هاي شور و سديمي

تجمع نمكهاي محلول در ناحيه رشد ريشه از بزرگترين مشكلات خاكهاي مناطق خشك و نيمه خشك است. براي غلبه به اين مشكل، آبشويي نمك­هاي محلول از خاك ضروري است. ليكن مهمترين چالش در برنامه­هاي آبشويي، برآورد صحيح مقدار آب مورد نياز براي اصلاح و تعيين ضريب راندمان آبشويي است. هدف از اين پژوهش، مقايسه اثر روش آبشويي بر بازده آبشويي و انتخاب بهترين روش بود. به همين منظور سه روش آبشويي غرقاب دائم، غرقاب متناوب و قطره­اي در خاك هاي شور و سديمي منطقه الهايي در استان خوزستان مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه منحني شوري­ و سديم­زدايي در روش آبياري غيراشباع به ترتيب با ضريب تبيين 8232/0 و ضريب تبيين 9162/0 و خطاي استاندارد 44/0 بر پايه Dlw/DS و ضريب تبيين 8745/0 و 9172/0 و خطاي استاندارد 32/0 بر پايه تخلخل حجمي بعنوان بهترين روش مي تواند انتخاب شود