بررسي موقعيت حال و آينده معماري و شهرسازي ايران با استفاده از مدل جامع تاريخي

عدم وجود راهبردهاي مشخص در توسعه فرهنگي و معماري ايران و متفرق بودن تصميمات، در حوزه هاي شهر و بنا، معماري حال حاضر ايران را عاري از هويت معين و مشخص ساخته است. به نظر مي رسد كه اين سردرگمي، ريشه در ماهيت چندگانه و ناهمگن فرهنگي و موقعيت تاريخي حال حاضر ايران دارد. اين موقعيت، تاويل آشفته ايست از آنچه مدرنيته به ارمغان آورده است. ورود انديشه هاي مدرن غربي و انتقال فن آوري مدرن به شرق، و غريب بودن زيرساخت هاي فرهنگي و اجتماعي ايران با اين متاع وارداتي، شرايط نامتجانسي را در ايران فراهم ساخته است. هدف از مقاله، شفاف ساختن مختصات فكري و فرهنگي ايران در مقايسه با روندهاي تاريخي خودي و شرايط حال حاضر جهاني است تا با كمك يك مدل جامع تاريخي، بتواند فراسوي تاريخ و هنر ايران را پيش بيني نمايد و تداوم معماري متناسب و مرتبط با اين جغرافيا را حدث بزند. براي اين منظور، موقعيت و كيفيت معماري و شهرسازي جهان و ايران در زمان حاضر بررسي شده است و مدرنيته غرب، به عنوان يكي از علتهاي مهم در تغيير روندهاي تاريخي غرب و شرق، مورد مطالعه قرار گرفته است و تعامل و تقابل جهان و ايران با مدرنيته و جنبشها و حوادث تاريخي مشابه، در مدل جامع تاريخي تجميع شده است. با تحليل اين مدل، مختصات تاريخي و فرهنگي ايران در زمان حال و نسبت به گذشته مشخص گرديده است و بر اين اساس، فرضيه تداوم سلسله ها و روندهاي تاريخي و معماري ايران نقد شده است.