معناي زندگي از ديدگاه اسلام در آثار علامه جعفري

اين مقاله به فلسفه و هدف از زندگي در آثار علامه محمدتقي جعفري و تعدادي ديگر از دانشمندان اسلامي و صاحب نظران غربي پرداخته است. ابتدا معناي صحيح هدف از حيات پرداخته شده و اينكه اگر كسي دقت كافي در مشخص شدن معناي هدف بعمل نياورد و درباره آن نيانديشد و يا آن را نيابد ممكن است به غلط آنچه را كه لازمه زندگي و جزء زندگي و در مواردي ايده آل براي بخشي از زندگي هست هدف براي كل حيات تلقي نمايد. همانطور كه برخي از صاحب نظران درباره هدف از زندگي اظهار نظر نموده به عنوان مثال دالايي لاما رهبر بودائيان تبت گفته: هدف از زندگي شاد بودن است . علامه جعفري مي گويد حيات معمولي نمي تواند آرمان و ايده آل نهايي تلقي شود زيرا در عين جالب بودن حقيقتي است ابتدايي و ... و بطور اختصار حيات معمولي در منطق قرآن ماده خام حيات خود همان حيات است كه از مرحله معمولي تجاوز مي كند و به مراحل عالي تر مي رسد و باز به تكاپو و عبور خود از مراحل والاتر ادامه مي دهد تا به حوزه جاذبه ربوبي واصل گردد . همچنين سعي در جمع بيني روايات ناهيه از دنيا و رواياتي كه دنيا را مدح كرده اند شده است به مطالبي چند درباره توصيف دنيا و ارتباط آن با آخرت توجه شده و بعد و در ادامه جامعه و دنياي مردم و هم براي سعادت جاودانه بشر آمده است و اينكه اگر نگاه تك بعدي داشته باشيم اسلام را نشناخته ايم اشاره شده است و در آخر به اين مطلب اگر دين را از صحنه زندگي حذف كنيم دچار بحران هاي مختلف معرفتي اجتماعي پوچ گرايي سياسي و غيره خواهيم شد.