دستيابي به سلامت معنوي در اثر زندگي ديني

از مهم‌ترين مسائل مورد توجه در نظام تعليم و تربيت اسلامي، رشد شخصيتي متعادل و سلامت معنوي است. سلامت فردي و جمعي و به ويژه سلامت معنوي، در فرهنگ متعالي اسلامي به عنوان يك ارزش مطرح شده است. نشانه هاي بنيادي سلامت معنوي در سه عنصر امنيت، سعادت و كرامت ظاهر مي شود و چنانچه افراد بتوانند اين نشانه ها را در مسير زندگي خويش نمايان سازند، به مقام والاي سلامت معنوي راه يافته اند. در آموزه هاي ديني و قرآني راه كشف و تقويت سلامت معنوي، با عبادت و پرستش معبود حاصل مي‌شود. زيرا عبادت نوعي مراقبه و استعلاي وجود است كه براي فعليت بخشيدن به تماميت خويش كه همان خودشكوفايي است، معنا مي گيرد. با توجه به اين كه سلامت معنوي محور اصلي سبك زندگي اسلامي است، از مهم ترين شاخه هاي سبك زندگي اسلامي، ايمان و عمل صالح است و براي رسيدن به حيات طيبه يا كامل‌ ترين سبك زندگي اسلامي نيازمند هر دوي آنها خواهيم بود. مقاله حاضر به بررسي نحوه دستيابي به سلامت معنوي در اثر سبك زندگي اسلامي مي پردازد. اين مقاله به روش توصيفي تحليلي است.