بررسي چيستي معناي حيات انساني از ديدگاه احاديث

مكاتب بشري و الهي هر كدام نگرش خاصي به جهان آفرين ، انسان و جهان ارائه نموده اند. افكار وانديشه هاي نظريه پردازان جامعه بشري كه خود مستقلا يا بطور وابسته ارايه جهان بيني نموده اند سبب شكل گيري اجتماعات بشري در هر عصري بوده است .گاه اين نظريات سبب جنگهاي ويرانگر شده و نابودي بشريت وتمدن موجود را نتيجه داده است و گاهي تا حدي سبب استقرار صلح و امنيت وعدالت اجتماعي و رونق علم و فن و ظهور تمدن ها شده است . اين افكار و دانشها با پذيرفتن اين مقوله كه در ابعاد خود ممكن است سطحي يا عميق بوده باشند ، تعيين كننده نوع نگرش پيروان آن تفكرات به مقوله حيات و در نتيجه تشكيل حيات اجتماعي و انواع خاص جوامع مدني شده اند . اين مشي هاي مختلف ناشي از نوع و كميت و كيفيت بينش آنان بوده است . بينشي سطحي و محدود در تقابل با بينش هاي كم عمق ويا عميق ويا بسيار عميق و حتي نامحدود . اين نوع حيات شناسي ها يا انسان شناسي ها اگر چه داراي تنوع بسياري بوده و هست ، اما عمدتا از ميان تفكرات مختلف دو نوع و دو ديدگاه كاملا متفاوت مادي و الهي همواره در تاريخ بشر وجود داشته است . در اصل خداباوران به عنوان گروه مدعي رسالت الهي مطرح بودند و درمقابل ، منكرين خدا وساير طيف ها كه از جريان هدايت الهي جدا مي ماندند نيز وجود داشتند . افق ديد هريك تعيين كننده ميزان ارزش قابل تصور آنان براي انسان بوده است . تفسير الهيون از انسان وحيات او بي انتهاست . تفسير ماديون با همه مراتب گستردگي اش محدود به ماده بوده و حيات انساني را نيز مادي تفسير كرده است. در مكتب اسلام ، پيامبر اسلام واهل بيت پاكش به عنوان نمونه مجسم انساني با عاليترين درجات حيات معنوي هستند . آنان حيات انساني را در تحقق همه ابعاد تكاملي مادي و معنوي ارائه نموده و معناي زندگي انساني را از نوع كسب كمالات و از سنخ افزايش هستي و وجود تا بالاترين درجه آن يعني وصال به درگاه حيات اعلاي خداوندي تبيين نموده اند.