مفهوم زندگي در منطق الطير عطّار

در طول تاريخ يكي از مباحث بحث برانگيز، نوع نگاه به مفهوم زندگي و كيفيت آن بوده است. ايدئولوژيهاي ديني و غير ديني، مكاتب سياسي، شخصيتهاي مهم جهاني و ملي با توجه به جهان بيني خود، ديدگاههاي مختلف و گاه متضادي را در اين مورد ابراز كرده اند. انديشه هاي عرفاني نيز با توجه به نگرش خاص به آفرينش و هدف از خلقت و نيز نوع ارتباط عاشقانه اي كه با آفريننده حيات يعني خدا دارد زندگي را از زاويه ديدي متفاوت و البته غير مادي مورد بررسي قرار مي دهد و پيروان راه عرفاني را به پيروي از اين نوع زندگي فرا مي خواند.عطار نيشابوري يكي از شاعران معروف قرن هفتم كه آثار منظوم و منثور عرفاني زيادي آفريده است در كتاب مشهور خود منطق الطير ضمن روايت داستان سيمرغ و هفت مرحله سلوك عرفاني ديدگاه خود در مورد زندگي را در قالب تمثيل ها و داستانهاي كوتاه ارائه مي دهد. اين مقاله به روش كتابخانه اي به بررسي مفهوم زندگي از نظر عطار در منظومه منطق الطير مي پردازد. از نظر او پس از آغاز سلوك معنوي و عرفاني، زندگي براي يك سالك نه هدف كه تنها يك وسيله و گذرگاهي براي رسيدن به معبود است و عارف از امكانات زندگي براي دستيابي به هدف نهايي كه همانا رسيدن به خدا است استفاده مي كند. عطار در اين كتاب با بيان مثالهاي زيادي زندگي و مردگي را بازتعريف مي كند.