مباني ديني حضور اجتماعي زن در الگوي زندگي اسلامي- ايراني

حضور زن در اجتماع يا تاكيد بر عدم حضور وي از مباحث مناقشه آميزي است كه از ديرباز اذهان موافقان و مخالفانش را به خود مشغول داشته است.سه ديدگاه ليبرال- فمنيستي،اسلام واپس گرا و الگوي زندگي اسلامي- ايراني با مباني معرفت شناختي متفاوت به تبيين و تفسير از زن و نقش اجتماعي او مي پردازند.ديدگاه هاي اسلامي هر كدام با تكيه بر منابع و نصوص ديني؛آيات و روايات ،تلاش در اثبات نگرش خود داشته و دارند. اين پژوهش در تبيين الگوي اسلامي- ايراني در ابتنا بر مستندات قرآني، احاديث و روايات برآمده از سنت، و نگاهي به تاريخ و اتفاقات تاريخي در دوره معصوم بر اين فرض استوار است كه اسلام با نگاهي عام به انسان به عنوان خليفه الله في الارض فارغ از ديدگاه جنسيتي او را از حقوق و تكاليفي برخوردار ساخته است. انجام تكاليف و برخورداري از حقوق اجتماعي زن را به مثابه مرد به دامان اجتماع مي راند.حضور مرد و زن در اجتماع از آداب و قوانين خاص اجتماعي خود برخوردار است.رعايت اين قوانين ما را به گونه اي از سبك و سياق زندگي سوق مي دهد كه همانا از آن به عنوان الگوي ايراني- اسلامي ياد مي كنيم.تبيين حضور اجتماعي زن با تكيه بر منابع ونصوص ديني هدف اين پژوهش است.