راهبردهاي تدريس مؤثر در تقويت انگيزه و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان در درس ديني و قرآن چهارم ابتدايي

فرآيند تحصيل از مهمترين جرياناتي است كه سيستم انگيزشي در آن از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است و فعالسازي و تقويت انگيزش دروني، اهداف مبتني بر يادگيري دانش‌آموزان را با پايداري و موفقيت بيشتر مواجه مي‌سازد. پژوهشگران بر‌آنند كه دانش‌آموزان خودانگيخته يا داراي انگيزش دروني در مقايسه با ساير دانش آموزان نيازمند استفاده مداوم از انگيزش‌هاي بيروني نبوده و كاهش يا فقدان آن، تأثير چنداني در كاهش انگيزه ايشان و در نتيجه كاهش عملكردشان نخواهد داشت. از آنجا كه درس قرآن و ديني مقطع ابتدايي از اهميت و حساسيت ويژه‌اي برخوردار است و در پرتو آموزش صحيح آن، استعدادها و قابليت‌هاي كودكان از نظر علمي، ايماني و اخلاقي ارتقا خواهد يافت و از جهل، ناداني و پليدي مصون خواهد ماند، ايجاد علاقه و انگيزه در دو درس يادشده و تفهيم و تدريس مؤثر آن از بستر راهبردهايي از قبيل: راهبرد آموزشي، راهبرد مربوط به معلم و راهبرد مربوط به خانواده كه هريك به سهم خود نقش مهمي در ياددهي و يادگيري دانش آموزان ايفا مي‌كنند، در خور توجه است. آنچه اين پژوهش در صدد بررسي آن است، تحليل سه راهبرد فوق و ارتباط آنها با همديگر در جهت رقم خوردن تدريسي مؤثر در درس ديني و قرآن چهارم ابتدايي جهت پيشرفت تحصيلي دانش آموزان است كه توانسته با استقراء مواردي كه با تجربه معلمان و مربيان و خانواده روشن شده، بدان دست يابد.