ارزيابي روش رگرسيون فازي و فازي-عصبي براي پيش بيني تقاضاي آب

امروزه به علت عدم قطعيت محيط و توسعه سريع تكنولوژي نوين معمولا بايد موقعيت هاي آينده را با استفاده از داده هاي كم و در بازه زماني كوتاه مدت پيش بيني كرد. يكي از روشهاي خوب پيش بيني استفاده از شبكه هاي عصبي مصنوعي است كه يكي از مشكلات مهم در اين روش، فراهم كردن داده هاي لازم براي پيش بيني است، چرا كه شبكه هاي عصبي براي حصول نتايج دقيق، نياز به داده هاي زيادي دارند. رگرسيون فازي مي تواند در برآورد روابط بين متغيرها زمانيكه اثر آنها بر هم نامشخص است و همچنين به دليل استفاده از اعداد فازي به جاي اعداد قطعي، نسبت به ساير روش هاي مشابه به داده هاي كمتري نياز داشته، مفيد باشد. اما عملكرد رگرسيون فازي هميشه رضايت بخش نيست. در اين راستا مدل تركيبي شبكه هاي عصبي صنوعي با رگرسيون فازي پيشنهاد ميگردد. كه اين مطلب با استفاده از معيارهاي موجود براي ارزيابي و انتخاب مدل بهينه، تاييد شده است. همچنين با توجه به قرار گرفتن كشور در بحران آبي در سالهاي آتي، پيش بيني تقاضاي آب كمك موثري به مديران و بهره برداران سيستمهاي آب شهري ميكند تا بتوانند نسبت به مديريت صحيح مصرف، مخازن، پمپها، شيرآلات و تصفيه خانه ها اقدام نمايند. در اين مقاله سعي بر اين بوده است كه تاثير شاخصهاي اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي خانوارهاي شهري را بر مصرف آب مورد سنجش و نهايتا بهترين مدل را جهت پيش بيني اتخاذ كنيم. كه بر حسب نتيجه حاصله مدل تركيبي فازي-عصبي بهترين نتيجه را براي پيش بيني مصرف آب داشته است. همچنين از بين متغيرهاي تعريف شده تعداد اعضاي خانوار، مساحت منزل مسكوني و سال مصرف، تاثير مستقيم در پيش بيني تقاضاي آب داشته است.