رتبه بندي تيمهاي فوتبال ليگ برتر ايران با روش ANP فازي

فوتبال پرطرفدارترين ورزش دنياست. از سوي ديگر بسياري آن را فراتر از يك ورزش مي دانند. امروزه فوتبال به يك صنعت تبديل شده است. باشگاه هاي فوتبال مي توانند با پيشرفت، به يك منبع درآمدزا تبديل شوند. اما باشگاه هاي فوتبال در ايران از اين صنعت به شدت جا مانده اند و علي رغم اين كه تيم ملي فوتبال ايران در رتبه ي اول قاره آسيا قرار دارد، اما ليگ برتر ايران، در جايگاه هفتم ليگ هاي آسيايي قرار دارد. در صورتي كه بتوان باشگاه ها و مديران آن-ها را به اين موضوع آشنا كرد و برايش چاره انديشي شود، با توجه به پتانسيل هاي كشور، مي توان به پيشرفت سريع تر از موعد فوتبال باشگاهي كشور نيز اميدوار بود. فوتبال به دو صورت ملي و باشگاهي انجام مي شود. پيش بيني فوتبال بسيار دشوار است، چه برسد كه بخواهيم رتبه يك تيم در انتهاي فصل را پيش بيني كنيم. هدف اين پژوهش رتبه بندي باشگاه هاي فوتبال ليگ برتر ايران در فصل 96-1395 به كمك روش تصميم گيري چند معياره مي باشد. الزامات AFC براي باشگاه هاي آسيايي، به عنوان معيارهاي اين رتبه بندي مورد استفاده قرار مي گيرد. از آن جاكه اين معيارها ساختاري سلسله مراتبي داشته و بر روي يك ديگر تاثيرگذارند، روش ANP براي سنجش در اين رتبه بندي استفاده شده است. هم چنين به دليل ابهامات موجود در نظرات خبرگان، نظرات در محيط فازي مطرح شده است. در نتيجه انجام ارزيابي با روش ANP فازي، تيم هاي پرسپوليس و استقلال تهران كه به ترتيب تيم هاي اول و دوم ليگ برتر در فصل مذكور بوده اند، در اين رتبه بندي نيز اول و دوم شدند.