بررسي و تحليل تطبيقي عاطفه در شعر فروغ فرخزاد و نازك الملائكه

عاطفه، يكي از عناصر زيبايي شناختي شعر است كه از دير باز مورد توجه و تأكيد شاعران و منتقدان بوده است. عاطفه در لغت به معناي محبت، مهرباني و شفقت است و در اصطلاح، به حالت وجداني گفته مي شود كه انسان را به چيزي سوق دهد يا از آن، رويگردان كند. فروغ فرخزاد و نازك الملائكه از جمله شاعران معاصر در ايران و عراق هستند كه به خاطر عوامل مختلفي، به اين عنصر در شعر خود، توجه ويژه اي داشتند. بنابراين، اين جستار مي كوشد تا با شيوه توصيفي- تحليلي، به بررسي و تحليل عاطفه در شعر اين دو شاعر بپردازد. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه عاطفه از مهمترين عناصر زيبايي شناختي در شعر اين دو شاعر به شمار مي رود. صداقت، نيرومندي، شور و حرارت، تنوّع و والايي از جمله ويژگي هايي است كه در عاطفه شعري دو شاعر، قابل مشاهده است. اين دو شاعر تنها به ضرورت عاطفه در شعر خود توجه نكردند بلكه توانستند اين عنصر را با اجزاي ديگر شعر همچون لفظ، معني و موسيقي شعري پيوند بزنند و تأثير شعر خود را بر مخاطب، دو چندان نمايند.