بررسي مؤلفه هاي سبكي رمان «چشم هايش»

سبك خاصي كه بزرگ علوي در رمان « چشم هايش» به كار برده، از حيث زباني و ادبي قابل توجه است. استفاده از اصطلاحات عاميانه و واژگان كهن، لهجه و گويش تهراني، اسامي مربوط به ابزار نقاشي در چارچوب تشبيه و كنايه و ضرب المثل باعث كشش و جذابيت نثر رمان او شده است. ساختار روايي او در نوع خود منحصربه فرد است وي با كنار هم گذاشتن قطعات پراكندۀ ماجرا كه به حل معما منجر مي شود، به روايت داستان مي پردازد. محوريت غالب فكري بر زبان اين اثر، حوادث واقعي دهۀ سي، فقر، محروميت، اشرافي گري و مبارزات گروه هاي سياسي بر عليه نظام رضاخاني را نشان مي دهد. سوال اصلي تحقيق آن است، كه كدام ويژگي هاي سبكي، رمان بزرگ علوي را به اثر برجسته تبديل كرده است؛ بنابراين، در اين مقاله سعي شده است پربسامدترين مشخصه زباني و ادبي كه در اين رمان به عنوان ويژگي برجسته مطرح است، شناسايي شود تا با تحليل آنها بتوانيم خوانندگان را با سير انديشه و جهان¬بيني نويسنده آشنا سازيم.