حل عددي معادلات هدايت حرارت غيرفوريه با تاخير فاز دوگانه در بافت دندان تحت گرمايش گذرا

در اين مقاله به منظور بررسي توزيع حرارت در دندان كه در معرض شار گرمايي گذرا قرار گرفته است، مدل غيرفوريه تاخير فاز دوگانه و مدل پنز، استفاده شده اند. معادله بيولوژيك حاكم بر بافت نرم دندان و معادلات غير فوريه حاكم بر بافت جامد دندان، به روش اختلاف محدود صريح گسسته-سازي و سپس حل شده اند. از آنجا كه مدل تاخير فاز دوگانه تحت شرايط خاصي به مدل هاي فوريه، و موج حرارتي تبديل مي شوند، پاسخ حاصل از اين مدل ها در برآورد توزيع دما در دندان با هم مقايسه شده اند. نتايج حاكي از آنست كه افزايش زمان تابش، شدت تابش ليزر و افزايش تاخير فاز زماني شار حرارتي نسبت به ساير تاخير فازهاي زماني، در افزايش نفوذ گرماي ناشي از ليزر موثرتر هستند. بنا بر نتايج بدست آمده، بكارگيري يك ليزر با شار حرارتي كمتر و پريود تابشي بيشتر نسبت به ليزري با شدت تابش بيشتر و زمان تابش كمتر ارجحيت دارد.