بررسي روند و تغييرات كيفي آب هاي زيرزميني از نظر كشاورزي (مطالعه موردي: حوزه آبخيز دشت بجستان)

در آستانه قرن حاضر رخدادهايي در مقياس جهاني باعث گرديده تا مسائل و مشكلات جديدي فرا روي مديريت آب كشور قرار گيرد. آب هاي زيرزميني مهم ترين منبع تأمين آب مورد نياز كشاورزي در مناطق خشك و نيمه خشك مي باشند. در بسياري از مناطق، استفاده بيش از حد از منابع آب با كيفيت خوب باعث كاهش منابع آب قابل دسترس و روي آوردن به استفاده از منابع آب با كيفيت نامطلوب شده است ؛ بنابراين جهت مديريت صحيح منابع آب و برقراري تناسب بين كيفيت آب و نحوه استفاده از آنها، اطلاع از چگونگي تغييرات زماني و مكاني كيفيت آب هاي زيرزميني امري ضروري محسوب مي شود. در حوزه آبخيز مورد مطالعه بهره برداري از منابع آب كه به دليل مشكلات عمده اي از جمله پائين بودن مقدار نزولات جوي و بالابودن ميزان هدايت الكتريكي و شور بودن آب جريانهاي سطحي وجود دارد، بيشتر توسط چاهها و قنوات و به مقدار بسيار كم توسط چشمه ها صورت مي پذيرد. در اين پژوهش بررسي كيفيت آب كشاورزي بر اساس معيارهاي دياگرام ويلكاكس و نيز بررسي تغييرات روند كيفيت آب در دو دوره 4 ساله مد نظر قرار گرفت؛ نتايج نشان داد كه به طور كلي تغييرات در جهت كاهش كيفيت آب از نظر كشاورزي بوده است.