واكاوي الگوي خودهمبستگي فضايي بارش ايران مركزي

آگاهي از مقدار، توزيع مكاني و زماني تغييرات بارش براي برنامه ريزي ها امري ضروري است. لذا مطالعه فراسنج اقليمي بارش مي بايد به عنوان محور راهبردي براي برنامه ريزي هاي آتي مورد توجه قرار گيرد. در اين پژوهش داده هاي بارش روزانه چند ايستگاه ايران مركزي ،حاصل از برونداد پايگاه داده – بارش ياخته اي آفروديت طي دوره آماري 2007- 1977جهت مدلسازي روابط فضايي بارش- ارتفاع فصلي و سالانه ايران مركزي استخراج گرديد. قدرت تفكيك داده ها 25 /0 × 25 /0 درجه قوسي مي باشد كه با استفاده از روش كريجينگ ياخته هاي به ابعاد 15×15 كيلومتر مربع بر منطقه مورد مطالعه گسترانيده شد . براي مدل‌سازي بهره گرفته شد. روابط فضايي بارش در ايران مركزي از روش هاي GWR و OLS نتايج بيانگر بالاتر بودن نظم نسبي بارش در ايران مركزي مي باشد از سوي ديگر در فصل تابستان مقدار كم شاخص نشان دهنده بي نظمي شديد بارش در منطقه مي باشد. تمركز بارش در ايران مركزي به استثنا فصل تابستان كه ناشي از رطوبت منابع آبي جنوب كشور است، تمايل بيشتري به بخش‌هاي شمالي و غربي دارد؛ و آرايش هم‌بارش ها به ناهمواري بستگي دارد،كه مدلسازي هاي انجام شده در ايران مركزي نيز گوياي همين امر بوده است.مدل GWR به خوبي توانسته است اثر كوهبارش را در ايران مركزي مشخص نمايد.