اولويت بندي منابع آب شرب در مناطق روستايي با استفاده از الگوريتم تاپسيس (روستاي مورد مطالعه تمبو ميناب)

كمبود آب شرب يكي از مشكلات اصلي مناطق روستايي در ايران مي باشد. يكي از اهداف سازمان جهاني آب تأمين آب آشاميدني سالم براي همه مي باشد. روش هاي مختلفي براي استحصال آب وجود دارد، ولي به دليل قرار گرفتن منطقه مورد مطالعه در اقليم خشك و نيمه خشك، منابع آب سطحي وجود ندارد و يا موقتي بوده و منبع مناسبي براي تامين آب منطقه نمي باشد. بر همين اساس در اين تحقيق از منابع آب زير زميني استفاده شد. با بررسي منابع و بازديدهاي انجام شده از روستاي مورد نظر چهار منبع آبي(سد زيرزميني، چاه عميق، چشمه و حمل با تانكر) در اين منطقه شناسايي شد. سپس در ادامه تحقيق از الگوريتم تاپسيس كه يكي از پركاربردترين روش هاي مدل هاي تصميم گيري چند معياره مي باشد استفاده گرديد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي – تحليلي بوده و به شيوه پيمايشي انجام شده است. براي اولويت بندي منابع آب شرب روستا از پنچ معيار كه شامل هزينه و سود، كيفيت آب، كميت آب، رضايتمندي اهالي روستا و دسترسي(فاصله منابع آبي از روستا) استفاده گرديد. جمعيت روستا مورد مطالعه 89 خانوار بوده كه از طريق فرمول كوكران 25 سرپرست خانوار به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه‌هايي در رابطه با موضوع مورد مطالعه در اختيار آنان قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه سدزيرزميني با امتياز 0.71 به عنوان اولويت اول و چشمه با امتياز 52/ 0 در اولويت دوم قرار گرفت.