بحران آب در ايران

ايران با توجه به موقعيت خاص جغرافيايي(كه بين مدار 25تا درجه عرض شمالي و44تا64درجه طول شرقي واقع‌شده است)از مناطق خشك جهان به شمار مي‌رود، زيرا متوسط بارندگي سالانه آن كمتر از يك‌سوم متوسط بارندگي كره زمين است (251ميلي‌متر). توزيع اين مقدار بارندگي در كشور يكنواخت نيست. بنابراين توجه به فعاليت‌هاي آبخيزداري، آبخوان‌داري، تقويت پوشش گياهي و...براي كاهش تبخير، كه كاهش فرسايش خاك و رواناب را نيز به همراه دارد، راهكار راهبردي است. پس نيازمند راه‌حل اساسي براي مديريت جامع آب (Integrated Water Resources Management) براي جلوگيري از نابود شدن و تلف شدن هستيم. امروزه به دلايل مختلف مانند، مصرف بيش‌ازحد آب در بخش¬هاي مختلف، آلودگي آب، عدم هماهنگي تقاضا و عرضه آب و... شاهد كاهش حجم روزانه¬ي آب هستيم. اهميت وجود آب به حدي است كه امروزه انسان در كرات ديگر نيز در جست‌وجوي آب هست. با استفاده از دو شاخص سياره زيست اثرانگشت اكولوژيكي مي‌توان به ارزيابي آب براي مديريت همه‌جانبه و حل مشكل كمبود آب پرداخت. مديريت جامع آب بايد بر اساس ديدگاه جامعه، بازسازي فرآيند طراحي و برنامه-ريزي، شناخت ارتباط بين كميت و كيفيت آب، استفاده¬ تلفيقي از آب¬هاي سطحي و زيرزميني و حفاظت و بازسازي آن با توجه با اقليم منطقه باشد. ازجمله تدابير موجود براي حل بحران آب مي¬توان به نوسازي لوازم آبياري همراه با استاندارد جديد، مصرف معقول در بخش¬هاي كشاورزي و صنايع، آموزش مصرف آب و حفظ اكوسيستم¬هاي آبي و طبيعي، ارزيابي منابع آب و مصرف بهينه¬ي آب اشاره نمود.