بارزسازي تغييرات تراكم پوشش گياهي با استفاده از تصاوير ماهواره اي در منطقه استان سيستان و بلوچستان (2000-2015)

امروزه يكي از نيازهاي اساسي و مهم مديران و برنامه ريزان محيطي داشتن اطلاعات دقيق و بهنگام از منابع طبيعي است. به عبارتي اتخاذ تصميمات صحيح و اصولي به منظور توسعه پايدار در برنامه ريزي هاي محلي و منطقه اي، مستلزم داشتن اطلاعات كافي و جامع از منابع زيست محيطي است. بنابراين هدف از اين پژوهش بارزسازي تغييرات تراكم پوشش گياهي منطقه سيستان و بلوچستان در بازه زماني 16 ساله (2000-2015) به منظور ارزيابي مسائل زيست محيطي آن از قبيل تخريب تراكم پوشش گياهي و بررسي روند تغييرات مساحتي آن در جهت شناخت مناطق داراي تنش كاهش تراكم گياهي و افت زيست توده اكوسيستم است. در اين راستا از داده هاي تصاوير ماهواره اي موديس و تكنيك هاي دورسنجي نظير شاخص NDVI براي تراكم سنجي پوشش گياهي و روش تفاضل تصاوير براي بارزسازي تغييرات استفاده شده است. نتايج تراكم سنجي پوشش گياهي نشان مي دهد كه در سال 2009 با دارا بودن 89491/ 38848 كيلومتر مربع در طبقه پوشش گياهي معمولي ، متراكم ترين پوشش را به خود اختصاص داده است، همچنين روند تغييرپذيري مساحت طبقات حاكي از اين است كه مناطق داراي پوشش بسيار تنك تافاقد تنك روند نامنظم با شيب تغييرات شديد حالت صعودي و افزايش مساحتي هستند. نتايج بارزسازي تغييرات نمايانگر اين است كه بيشترين و كمترين مساحت طبقه تغييرات كاهشي به ترتيب با مقدار 3612/ 32035 و 8012 /1500 كيلومتر مربع متعلق به بازه هاي زماني چهارم (2012-2009) و دوم (2006-2003) مي باشد. روند تغيير پذيري مساحت طبقه تغييرات كاهشي نشان مي دهد كه در بازه هاي اول و دوم (2000 تا 2006) روند سير سعودي بوده ، اما در بازه هاي سوم تا پنجم (2006 تا 2015) با شيب تقريبا تندي حالت نزولي پيدا كرده است. در مجموع نيز روند تغييرپذيري مساحت طبقات تغييرات كاهشي يك سير صعودي دارد و حاكي از اين است كه اكوسيستم حوضه استان سيستان و بلوچستان از منظر معيار تراكم پوشش گياهي يك اكوسيستم شكننده و حساس به بيابانزايي بوده و درر مسير افت توان اكولوژيك و بيولوژيك و روند كاهشي استعداد زيست توده اكوسيستم قرار دارد.