بررسي روابط بين ضريب فرسايندگي و پارامترهاي مختلف باران در منطقه شيراز

امروزه فرسايش آبي به ‌عنوان يكي از مسائل مهم در كشاورزي و آبخيزداري مطرح است و محققين با انجام تحقيقات مختلف به دنبال راهكارهايي براي به حداقل رساندن آن هستند. مطابق معادله جهاني فرسايش خاك USLE، ضريب فرسايندگي باران (R) يكي از عوامل مؤثر بر ميزان فرسايش آبي است و براي محاسبه اين ضريب انرژي جنبشي باران مدنظر قرار مي‌گيرد. تحقيق حاضر به‌ منظور بررسي ارتباط بين پارامترهاي بارندگي و عامل فرسايندگي معرفي‌شده توسط ويشماير واسميت انجام‌ شده است. در اين روش ابتدا انرژي جنبشي هر رگبار محاسبه ‌شده و سپس ميزان فرسايندگي آن با دخالت عامل حداكثر شدت 30 دقيقه‌اي باران به دست آمد. در اين پژوهش از آمار ده‌ دقيقه‌اي باران‌هاي موجود در ايستگاه سينوپتيك شيراز براي محاسبه R در منطقه استفاده شد. سپس روابطي بين R محاسبه‌شده و پارامترهاي مختلف بارندگي نظير حداكثر بارش روزانه، مقدار باران روزانه، ماهانه و سالانه، حداكثر شدت بارندگي يك‌ساعته و تعدادي از شاخص‌هاي زوديافت، موردبررسي قرار گرفت و معادلاتي براي برآورد ضريب فرسايندگي بر اساس پارامترهاي مختلف باران حاصل شد كه با توجه به ضريب تبيين بعضي از اين معادلات از دقت بالاتري برخوردارند؛ بنابراين با استفاده از اين معادلات و با اختيار داشتن پارامترهاي فوق، ضريب فرسايندگي در مقياس‌هاي مختلف هر باران براورد شد.