بررسي نقش شهرداري ها و سازمان نظام مهندسي در كاهش ضايعات ساختماني

صنعت ساختمان از عمده ترين مصرف كنندگان منابع طبيعي به شمار مي رود. شناخت منشا و دلايل شكل گيري ضايعات مصالح اولين قدم در كاهش ضايعات مصالح در پروژه ها و مديريت آنها مي باشد. هر گاه كنترل و مديريت نقش كمرنگتري داشته مشخص شده ميزان ضايعات نيز افزايش يافته است. ضايعات اگر به طور صحيح مديريت نشود، علاوه بر نقش منفي در سود پروژه، عامل تخريب محيط زيست خواهد بود و باعث بروز معضلاتي در سطحي بالاتر از پروژه و حتي سطح ملي خواهد شد. از آنجا كه توليد اين ضايعات روز به روز در حال افزايش، شناخت علل به وجود آورنده آن و شناخت ارگان هايي كه مي توانند در كاهش توليد اين مواد موثر باشند، ضروري است. از اينرو در اين مقاله ابتدا با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و مصاحبه با خبرگان و كارشناسان به شناسايي علل توليد ضايعات ساختماني در پنج شاخص اجراي پروژه، طراحي، نبود قوانين، تخريب و دوباره كاري پرداخته شده است. شاخص ها از طريق پرسشنامه طيف پنج گزينه اي ليكرت مورد سنجش قرار گرفته و رتبه بندي شده اند. با استفاده از رتبه بندي علل و نظرسنجي از خبرگان، نقش نظام مهندسي و شهرداري در كاهش توليد ضايعات ساختماني روشن شد. نظام مهندسي و شهرداري هر دو به عنوان ارگان هاي تاثيرگذار در بخش اجراي پروژه، طراحي، تخريب، دوباره كاري و وضع قوانين ميتوانند به كاهش توليد ضايعات ساختماني كمك كنند.