بررسي لبه يابي تصوير توسط الگوريتم بهينه سازي اجتماع مورچگان در برابر روش هاي كلاسيك تشخيص لبه در تصاوير پزشكي

براي لبه يابي تصاوير ديجيتال روش ها و الگوريتم هاي مختلفي وجود دارد. يكي از اين روش ها كه در ساليان اخير توجه زيادي را به خودش جلب كرده است، استفاده از الگوريتم بهينه ‌سازي اجتماع مورچه (ACO) مي باشد. روش لبه يابي بر اساس ACO، قادر به ايجاد يك ماتريس فرومون است كه اطلاعات لبه ي موجود در هر موقعيت پيكسل لبه را بر اساس حركات تعدادي از مورچه ها كه براي حركت روي تصوير ايجاد مي شوند. علاوه بر اين، حركات اين مورچه ها از طريق نوسانات محلي مقدارهاي شدت تصوير به منظور ايجاد ماتريس فرومون كه اطلاعات لبه را در هر پيكسل تصوير نشان مي دهد، ايجاد مي شود. اهداف روش لبه يابي تصوير بر اساس ACO، استفاده كردن از تعدادي مورچه به منظور راه رفتن روي تصوير2-D براي ساختن ماتريس فرومون است. ورود هر يك از اطلاعات لبه در هر پيكسل مكان تصوير را نشان مي دهد. تصاوير لبه يابي شده ي حاصل از الگوريتم هاي كلاسيك از كيفيت پاييني برخوردار است و اعمال اين ماسك ها به تصاوير لبه يابي حاصل از ACO نتيجه ي مطلوبي در بر ندارد. در اين مقاله روش هاي لبه يابي تصاوير بررسي شده و نتايج حاصل از شبيه سازي آنها بر روي تصاوير پزشكي با لبه يابي توسط الگوريتم بهينه سازي اجتماع مورچگان مقايسه شده است. لبه يابي توسط الگوريتم مورچگان دقت بهتري نسبت به لبه يابهاي كلاسيك در تصاوير پزشكي دارد.