بررسي مفهومي سبك مينيماليسم در معماري

مينيماليسم آخرين جريان عمده ي مدرنيست ها است ومكتبي است كه با نقاشي و مجسمه سازي آغاز شدودر سينما، معماري، موسيقي، ادبيات و... تبلور يافت. هنرمندان ونويسندگان،اساس آثاروبيان خود را بر پايه سادگي بيان و روش هاي ساده وخالي از پيچيدگي بنيان گذاشته اند .اين ويژگي هنري وگرايش به ساده گرايي پس از جنگ جهاني دوم در هنر غرب و بيشتر به وسيله ي هنرمندان آمريكايي،گسترش يافت. گرچه در غرب پديده اي نوظهور است اما در ادبيات كهن ايران آثاري فراواني وجوددارد كه داراي ويژگي هاي ميني مالي است. رابرت ويلسون به عنوان كارگردان پست مدرن كه با شيوه هاي اجرايي منحصربه فردش و با به كار گرفتن ابزارهاي بيان تازه جهت اجراي نمايش و نگرش جديد به متن و فضا،ريتم،نور،حركت و... مي تواند در درك طراحي صحنه مينيمال و امكانات متعددآن جهت اجراي آثارطراحي صحنه جديد ياري رساند. اين جنبش با تاكيد بر نقش مخاطب به جاي مولف، نگاه تازهاي را در هنرهاي بصري مطرح مي كند. آثار هنري مينيماليسم فاقد نماد گرايي هستند،آثاري كه با استفاده از توليدات كارخانه و با تكيه بر روندآن،زاييده ي عصر توليد انبوه ناشي از انقلاب صنعتي به شمار مي آيند. دن فلاون از تاثير گذارترين هنرمندان مينيماليست است كه با انتخاب لامپ هاي فلورسنت صنعتي آثارمنحصر به فردي را به نمايش مي گذارد. رويكرد پژوهش حاضر توصيفي تحليلي و شيوه ابزار آن اسناد كتابخانه اي و كاركرد فضاهاي مجازي است.