مقايسه توان ترسيب كربن در گياهان بومي و غيربومي منطقه عسلويه

از زمان انقلاب صنعتي جوامع بشري همواره با پيشرفت ها و تغييرات زيادي كه همراه با آسايش بيشتر براي انسان بود مواجه بوده است. گرمايش جهاني و آلودگي محيط زيست از مهمترين اثرات زيانبار صنعتي شدن جوامع بوده است. آلودگي هاي كربني به عنوان يكي از مهمترين آلاينده هاي ناشي از صنعت، نقش مهمي در تخريب لايه ازن داشته است. ترسيب كربن خاك يكي از راه هاي كم هزينه و دراز مدت مقابله با آلودگي هاي كربني است. منطقه صنعتي پارس جنوبي در عسلويه به عنوان بزرگترين قطب صنعت كشور اكنون به عنوان يكي از آلوده ترين نقاط ايران نيز شناخته مي شود. مطالعه حاضر به مقايسه توان ترسيب كربن در گونه هاي درختي بومي و غير بومي منطقه عسلويه پرداخته است. به همين منظور سه گونه درختي نخل با نام علمي Phoenix dactylifera، كنار با نام علمي Ziziphus spina و كهور ايراني با نام علمي Prosopis cineraria، به عنوان گونه هاي بومي و اوكاليپتوس با نام علمي Eucalyptus camadulensis Dehnh، شيشه شور با نام علمي Callistemon citrinus و كنو كارپوس (بيدكويتي) با نام علمي Conocarpus erectus مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه پوشش هاي نخل، كنار، اوكاليپتوس، شيشه شور، كهور و كنوكارپوس به ترتيب بيشترين ميزان ترسيب كربن را داشته اند. باتوجه به نتايج حاصل از اين تحقيق مي توان نتيجه گرفت كه پوشش هاي درختي بومي باتوجه به سازگاري بيشتري كه با اقليم منطقه پيدا كرده اند ميتوانند نقش مهمي در ترسيب كربن آلي خاك داشته و از ميزان آلودگي هاي كربني در دراز مدت به نحو موثري بكاهند.