بررسي نقش خانواده در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي

امروزه نقش مؤثر خانواده در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي بر كسي پوشيده نيست؛ به درستي هيچ جامعه‌اي نمي‌تواند ادعاي سلامت كند، چنانچه از خانواده‌هايي سالم برخوردار نباشد. خانواده‌هاي آسيب‌ ديده علاوه بر اين كه خود با مشكل مواجه مي‌شوند، جامعه را نيز به نوعي تحت تأثير قرار مي‌دهند، به‌طوري‌كه جامعه نيز از وضعيت پديد آمده براي اين خانواده‌ها متضرر شده و زمينة توسعة آسيب‌هاي اجتماعي را، از محيط خانه به اجتماع فراهم مي‌آورد. خانواده به عنوان نخستين كانون تجربة زندگي مشترك و جامعه‌پذيري كودكان، تسري‌بخشي آسيب و يا سلامت به نسل‌هاي آينده است؛ اما جاي اين سوال مطرح است كه آيا نقش خانواده و عوامل آسيب زاي آن كه به تبع موجب بروز آسيب در جامعه مي شود در آموزه هاي اسلامي مطرح شده است يا خير و آيا راهكارهايي در زمينه پيشگيري از اين مساله مطرح گرديده است؟ هدف در مقاله حاضر آن است كه به شيوه توصيفي- تحليلي نقش موثر خانواده در پيشگيري از عوامل آسيب زاي اجتماعي مورد بررسي قرار گرفته و راهكارهايي جهت پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي با تكيه بر آموزه هاي اسلامي ارائه گردد. فرض بر اين است كه با عنايت به جامعيت و اكمال دين دستورات و راهكارهايي به طور مستقيم و غير مستقيم در آموزه هاي اسلامي در اين خصوص مطرح شده است. در روند پژوهش اين نتيجه حاصل شد كه خانواده همان‌طور كه مي‌تواند در كنترل انحرافات اجتماعي نقش مؤثري داشته باشد، در صورت نابساماني و بحراني ‌بودن كانون آن، در بروز بسياري از آسيب‌هاي اجتماعي از جمله عدم جامعه پذير شدن فرزندان بسيار تأثيرگذار خواهد بود.