نقش خانواده و آموزه هاي اسلامي در كنترل خشونت با بررسي در فقه اسلامي و رويكرد سلامت جسمي

زمينه هاي گرايش به خشونت در جامعه ما زمينه هاي اجتماعي و زمينه هاي فرهنگي مي باشند. در بعد اجتماعي، محروميت هاي ساختاري عمده ترين نقش را در گرايش افراد به خشونت هاي فردي و به ويژه خشونت هاي گروهي و شورش هاي اجتماعي دارد. مهم ترين راهكارهاي مقابله با زمينه هاي گرايش به خشونت در جامعه در بعد اجتماعي، راهكارهايي هستند كه هدف آنها كاهش سطح محروميت هاي ساختاري است. اين راهكارها به طور عمده در دو شاخه ي سياسي و اقتصادي جاي مي گيرند. در زمينه ي مقابله با اثرات منفي رسانه هاي جمعي راهكارها عمدتاً بر پيشگيري وضعي استوار است. در بعد فرهنگي، تحقيقات فراواني بر روي تأثير رسانه هاي جمعي بر گسترش خشونت در سرتاسر جهان انجام شده است. حسادت، باورهاى ناروا، مشكلات اقتصادى، بيمارى، بدآموزى، بدگمانى، كبر و خودبينى، حب دنيا، شهوت، خستگى، از عوامل اصلى خشونت در آيات وحى معرفى شده‏اند. همچنين نشان از وجود همبستگي مثبت ميان ميزان استفاده از رسانه هاي جمعي و گسترش خشونت دارد. زمينه هاي رواني در ميان زمينه هاي گرايش به خشونت به طور عمده داراي نقش واسطه اي بوده و در مواقع بسياري معلول زمينه هاي اجتماعي است. تغيير وضعيت جسمى، سكوت، گوش دادن به سخنان خشونت‏گرا، توجه به آثار خشونت از راههاى كنترل خشم شناخته مى‏شود. از سويى ديگر حكومت‏ها با وضع برخى قوانين و مقررات مى‏توانند در راستاى كنترل خشم قدم بردارند. افزون بر اين موارد، آموزش مهارت هاي زندگي به خصوص آموزش مهارت هاي خاص كنترل و مقابله با خشم نقشي اساسي در زمينه مقابله با خشونت ايفا مي كند. در نهايت عمل به آموزه هاي ديني و شعائر اسلامي مي تواند به افراد كمك كند تا به شيوه ي مؤثرتري با موقعيت هاي تنش زا مواجه شوند.