تحكيم خانواده با تأكيد بر مباني انسان شناختي فلسفي

خانواده به عنوان يكي از مهمترين دغدغه ها ،ذهن متفكران زيادي را در حوزه هاي مختلف علمي اعم از مطالعات ديني ، روان شناسي ، جامعه شناسي و ... به خود مشغول نموده است.خانواده مهم ترين كانون بشري، عنصر اساسي در تشكيل، پيشرفت و موقعيت يك جامعه و ملت است، لذا سعادت هر جامعه منوط به نيك بختي خانواده هاي آن جامعه است، بنابراين، بايد هرچه بيشتر در جهت نيل به سعادتمندي آن كوشيد. دستيابي به اين مهم تنها از طريق تحكيم خانواده امكان پذير است. تحكيم خانوداده محصول عوامل مختلف است كه يكي از اين عوامل ناظر به ديدگاه هاي انسان شناختي است، زيرا كه اگر آدمي به شناخت كامل و جامع خود برسد و از وظايف و اهداف انساني خود آگاهي داشته باشد، بسياري از مشكلات در رابطه با خود او و ارتباط هاي او به وجود نمي آيد و يا دست كم برطرف مي شود، مقاله ي حاضر به تحكيم خانواده با توجه به مباني انسان شناختي فلسفي مي پردازد، و با تكيه بر انسان شناسي فلسفي در اين خصوص به اصل وجودي، جايگاه روابط اجتماعي، اهداف و بقاء اجتماعي انسان و در ديدي جزئي تر تحكيم خانواده مي پردازد. اين پژوهش ابتداً به معناشناسي، مفاهيم، خانواده، تحكيم خانواده و انسان شناختي مي پردازد و بعد از آن با روش توصيفي تحليلي به تأثير ديدگاه هاي انسان شناختي با نظر به انديشه ابن سينا در تحكيم خانواده مي پردازد و مؤلفه هاي مرتبط با آن را مورد تحليل و بررسي قرار مي دهد.