بررسي و شناسايي عوامل موثر بر تحقق و عدم تحقق نقدشوندگي و تقسيم سود در ميان شركت هاي عضو بورس اورق و بهادار تهران

تعريف و اندازه گيري نقدشوندگي آسان نيست،اما به طور كلي نقدشوندگي،توانايي بازار براي جذب حجم عظيم معاملات بدون ايجاد نوسان بيش از اندازه در قيمت تعريف مي شود.علاوه بر اين،ويژگي اصلي بازار هاي نقد داراي نقد شوندگي بالا،اندك بودن بين قيمتهاي خريد و فروش است.بدين معنا كه معاملات به روش مقرون به صرفه اي اجرا مي شوند.با توجه به اهميت نقد شوندگي سهام شركت ها در بازار سرمايه،تحقيق حاضر در پي بررسي عوامل موثر بر نقد شوندگي است.در اين راستا تاثير سياست هاي تقسيم سود سهام بر نقد شوندگي سهام شركتها مورد آزمون قرار گرفته است.در اين تحقيق 185شركت به روش نمونه گيري در دسترس (سازمان هاي به عنوان نمونه انتخاب شدند كه اطلاعات آنها طي سالهاي 1390 الي1395 در سامانه كدال سازمان يورس موجود باشد)انتخاب شدند و اطلاعات موجود آنها در سامانه كدال سازمان بورس طي سالهاي 1390 الي1395 مورد بررسي قرار گرفت.از رگرسيون خطي چندگانه براي كليه اطلاعات استفاده شده است.نتايخ تحقيق نشان مي دهد،در سطح 95درصد اطمينان بين سياست تقسيم سود و رتبه نقد شوندگي رابطه مثبت و معنا داري وجود دارد.و بين سياست تقسيم سود و نقد شوندگي با روش نرخ گردش،نسبت آميوست و نسبت آميهود رابطه معنا داري وجود ندارد.