بررسي رابطه ي توانمند سازي منابع انساني با بهره وري كاركنان با در نظر گرفتن شدت نياز به رشد

در بيشتر سازمان ها از توانايي هاي كاركنان استفاده ي بهينه نمي شود و مديران نمي توانند ظرفيت بالقوه ي آن ها را به كار گيرند. اين امر به دليل اين است كه قادر به شناخت توانايي هاي كاركنان نيستند يا در محيط سازمان عملاً زمينه ي لازم براي بروز خلاقيت، ابتكار و فعاليت بيشتر كاركنان را فراهم نمي كنند اين در حالي است كه توانمندسازي منابع انساني يكي از عوامل اصلي و اساسي در افزايش بهره وري و در واقع، پيش نياز افزايش بهره وري است. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ي توانمند سازي منابع انساني با بهره وري كاركنان با در نظر گرفتن شدت نياز به رشد انجام گرفته شده است. روش مطالعه حاضر توصيفي و همبستگي است و از نظر هدف در شمار مطالعات كاربردي قرار دارد. جامعه آماري كليه كاركنان دانشگاه علوم پزشكي شهركرد از سال 1395 - 1396 تشكيل مي دهد كه با استفاده از جدول مورگان169 نفر بعنوان حجم نمونه تعيين شد. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه بهره وري سازماني اچيو، پرسشنامه توانمندي اسپيرتزر (1994) و پرسشنامه رشد حرفه اي آكفليت و كوت است. در اين پژوهش از آزمون معتبر كلموگروف- اسميرنوف جهت بررسي نرمال بودن توزيع متغيرهاي اصلي استفاده شد. از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون در اين پژوهش استفاده شده است. پس از جمع آوري اطلاعات از طريق پرسشنامه نتايج با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است كه بين توانمند سازي منابع انساني با بهره وري كاركنان با در نظر گرفتن شدت نياز به رشد رابطه وجود دارد.