تأثير باورهاي ديني بر اخلاق ورزشي در بين نخبگان ورزشي جمهوري اسلامي ايران

عملكرد ورزشي مثبت و يا منفي كه جلوه رفتار و قبل از آن اخلاق و پنداره افراد در ميادين و صحنه هاي ورزشي و خارج از آن است، چنانچه متعلق به ستارگان باشد، مي تواند آثار مطلوب و نيز در مقابل آسيب هاي اجتماعي جبران ناپذيري را به دنبال داشته باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تأثير باورها و اعتقادات ديني بر خلق و خوي ورزشكاران و مربيان برجسته رشته هاي مختلف كشور بوده است. روش تحقيق بر اساس هدف، كاربردي و بر اساس استراتژي اجرا توصيفي همبستگي با رويكرد رگرسيوني بوده است. نمونه تحقيق از بين ورزشكاران و مربيان برجسته كشور كه واجد عناوين و جايگاه معتبري بودند، فارغ از رشته ورزشي به صورت هدفمند انتخاب شد كه حجم آن 153 نفر بوده است. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه اي محقق ساخته بود كه از مباني تحقيقات قبلي و نيز تحليل عميق محققان به دست آمدكه شامل سه بخش ويژگي هاي جمعيت شناختي، باورها و اعتقادات مذهبي و اخلاق ورزشي بود. روايي صوري و محتوايي اين ابزار با نظر 12 نفر از خبرگان فن به تأييد رسيد و پايايي آن بر اساس پاسخ هاي 25 نفر از جامعه تحقيق با محاسبه آلفاي كرونباخ و از طريق همساني دروني ابزار به تأييد رسيد. اين ضريب در بخش مربوط به باورها و اعتقادات مذهبي 0.83= α و در بخش اخلاق ورزشي 0.89= α به دست آمد. جهت تحليل داده ها از آزمون هاي همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون خطي بهره گرفته شد. يافته ها نشان داد كه باورها و اعتقادات ديني و مذهبي بر اخلاق ورزشكاران و مربيان نخبه تأثير معني داري دارد؛ بدين صورت كه هر چه امتيازات مرتبط با باورهاي مذهبي در نزد اعضاء نمونه بيشتر باشد، به همان نسبت شاهد اخلاق پسنديده تري از جانب آنها خواهيم بود و بالعكس. نتيجه كلي تحقيق نشان داد كه بايد بر جنبه آموزش تربيتي و اخلاقي ورزشكاران و مربيان در كنار جنبه هاي فني و تاكتيكي تأكيد نمود و آن را در محتواي برنامه هاي تيم ها و باشگاه ها گنجاند.