آزمون فرمول انتقادي برسلر در مطالعۀ شكل‌گرايانۀ اشعار فارسي كليله و دمنه، باب شير و گاو

از كارآمدترين شيوه‌هاي بررسي آثار ادبي، روش شكل‌گرايي است كه با گذشت چندين سده از پيشنهادش، همچنان كارايي خود را در تجزيه و تحليل متون ادبي حفظ كرده است. امتياز بارز روش فرماليست‌ها، به‌خصوص نقد نو، ارائۀ فرمول مشخّص براي مطالعۀ متن ادبي است. شكل‌گرايان اثر ادبي را بدون تقسيم به لفظ و معنا، به‌مثابۀ يك كلّيّت داراي فرم، مطالعه و با استفاده از روابط مختلفي كه اين وحدت را شكل مي‌دهد، بررسي مي‌كنند. در اين تحقيق تلاش مي‌شود تا با استفاده از فرمول پيشنهادي چارلز اي. برسلر در نقد نو، ترجمۀ نصرالله منشي بر كليله و دمنه كه چندان تابع متن مبداء نيست و با افزودن‌ها و كاستن‌ها در متن مقصد، اثري خلّاقانه را پديدآورده است، تجزيه و تحليل گردد و مشخّص مي‌شود كه اين روش چگونه زواياي مختلف اين ترجمۀ خاص را آشكارمي‌سازد. بدين‌صورت علاوه بر آن كه كليله و دمنه، به‌عنوان متني تأثيرگذار كه خود زمينه ساز توليد آثار ارزشمند ديگر بوده، بررسي و نقاط قوّت متعدّد ترجمۀ منشي تبيين شده، كاربرد عملي نظريّات انتقادي، به‌ويژه فرماليسم و نقد نو، معرفي شده، فرمول پيشنهادي برسلر و كارايي آن در ادب فارسي به بوتۀ آزمون سپرده شده است.