تحليل ساختاري و روايي پنج حكايت ازكليله و دمنه ( بر پايه ي الگوي روايي گريماس)

كليله و دمنه يكي از پر ارج ترين و پر مايه ترين متون نثر ادب فارسي است،كه از جهات گوناگون قابليت بحث و بررسي دارد.يكي از رويكرد هايي كه در بررسي و مطالعه اين اثر مي توان از آن بهره جست،روايت شناسي است،كه به عنوان يكي از شيوه هاي باز خواني و تحليل متن ازآن استفاده مي شود.بررسي روايت شناسانه يك متن ادبي،به شناخت الگوي روايي حاكم بر آن،كمك مي كند.دراين ميان،ساختارگراياني نظير گرماس،در جست و جوي كشف و شناخت الگوي جامع روايت،دست به نوآوري هايي زده اند؛ كه از آن جمله مي توان به كشف روابط و مناسبات ميان ماهيت شخصيت هاي داستان اشاره كرد.در مقاله پيش رو،ساختار روايي پنج حكايت از كليله و دمنه،با عناوين: زاهد و راسو،زاهد و مهمان او،زرگر و سياح، شاهزاده و ياران او،و تيرانداز و ماده شير،مورد بررسي قرارگرفته است. بررسي حكايت ها نشان مي دهد كه در همه آن ها،راوي با جدايي از زمان و مكان(فضا)،روايت را شروع كرده و به اقتضاي داستان هاي كلاسيك،در همه جا حضور دارد.تمامي داستان ها از نحو روايي برخورداراست.ونحو روايت آن ها،چگونگي تركيب عناصر نحوي داستان هاي گوناگون است.در اين داستان ها مقصود از نشانه، توصيف ويژگي ها و حالات شخصيت هاست.