نقد بينامتنيتي و فمينيستي (زن محور) داستان هاي قيذافه و نوشابه در اسكندرنامۀ منثور و اسكندرنامۀ نظامي

نظريه پردازان اغلب بر اين عقيده اند كه در دورۀ پسامدرن، ديگر امكان سخن گفتن از اصالت يا يكتايي اثر هنري وجود ندارد؛ زيرا آثار هنري، به صورتي بسيار آشكار سرهم بستي از خرده ها و پاره هاي هنر از پيش خلق شده اند و اين درمورد متون ادبي نيز صادق است؛ بنابراين مي توان گفت كه هر متني معناي خود را از رابطه اش با متون ديگر دارد و اين رابطه به وسيلۀ نقد بينامتنيت بررسي مي شود كه در واقع يكي از مباحث نقد ادبي معاصر به شمار مي آيد. اسكندرنامۀ نظامي يكي از پنج گنج اين شاعر بزرگ مي باشد كه بي‌شك در سرودن آن به كتب پيش از خود، و به ويژه اسكندرنامۀ منثور توجه داشته است؛ از اين رو در اين مقاله به بررسي كميت و كيفيت تأثّر و اقتباس نظامي از اسكندرنامۀ منثور در داستان نوشابه و اسكندر پرداخته مي شود تا ميزان تأثير و تأثر اين دو داستان، و نيز ميزان شباهت ها و تفاوت هاي آن ها مورد تحليل قرار گيرد و در نهايت مشخص شود كه هنر نظامي به عنوان يك شاعر توانا و پرآوازه چه نقشي در جلوگيري از تكرار اين داستان پرجذبه داشته است. از سويي ديگر محور اصلي تحقيق در اين پژوهش، نمايان كردن جهان بيني اسكندر مقدوني به عنوان قهرمان داستان، و نيز ديدگاه نظامي به عنوان يك شاعر بزرگ، در مورد شخصيت و توانايي هاي قيذافه يا نوشابه به عنوان پادشاه زن در جوامع مرد سالار زمان ايشان مي باشد كه بررسي آن در حيطۀ نقد فمينيستي قرار مي گيرد، كه به طور كلي به مسائل زنان در معناي وسيعش توجه دارد.